کودکی ام پُر بود از اشیایی که با عینک ته استکانی شماره هشت خوب نمی دیدمشان .توی راه دبستان یکروز در میان می افتادم داخلِ جوب پراز آشغال و آب پسمانده ، مانتوی مدرسه ام بوی کثافت جوب می گرفت .وسایل زیادی را گم می کردم دفتر و کتاب و جامدادی .
تابستان هشت سالگی ام کتاب اصیل آباد را خواندم و خیلی ساده با خودم فکر کردم “خوب نویسنده می شم ، نویسندگی خوشگلی هم نمی خواد ،عینکم رو هم کسی نمی بینه که مسخره ام کنه ”
رفتم توی دستشویی و به خود عینکی ام توی آیینه لبخند زدم .
دوم راهنمایی من جای لیلا و سعیده انشا می نوشتم همین که مثل بقیه مسخره ام نمی کردند برایم کافی بود . معلم عاشقانه نوشته هایم را دوست داشت . من به نگاه تحسین برانگیز معلم انشا روزهای زیادی فکر می کردم و جوانه می زدم . اول دبیرستان که شدم از طرف پسرهای خیالی نامه می نوشتم برای همکلاسی هایم ، از طرف خودم و دوست هایم برای پسرهای خیالی می نوشتم و می انداختم توی کوچه و خیابان .خانواده ام نامه های خیالی را که دیدند فکر کردند واقعیست .مدیر و ناظم مدرسه هم که فهمیدند اخراجم کردند .بعدها دیگر هیچ وقت نامه پراکنی نکردم.سال های دبیرستان پر بود از روزهایی که می نوشتم نامه های عاشقانه برای این و آن ،داستان های رازآلود، شعرهای سپهری وار
دانشگاه درس های دیگری خواندم سرم رفت توی حساب ها ، اعداد ،سود و زیان انباشته ،ترازنامه
تا بعد سال ها در بیست و شش سالگی ام یکی از همان همکلاسی ها را کنار خیابان دیدم پرسید :” نرگس ،کتاب نوشتی ؟”
حرفش پُتک شد توی سرم ، آرزوی کودکی ام را فراموش کرده بودم ، گم شده بودم . باهمان دو کلمه برگشتم راهم رابه سختی، اما پیدا کردم … حالا جوانه های درستی دارم از نوشتن و چند سالی است به دیگران هم کمک می کنم که جوانه های تازه بزنند کلاس هایم جایی است برای جوانه زدن
نشست های خلاق نویسندگی برگزار کردم در کانون فرهنگی چوک از سال ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸
بعد از آن دوره های چگونه خلاقانه بنویسیم ؟ در فرهنگسرای بهاران از سال ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۸
برگزاری دوره های ژانر نویسی تخصصی در کتابخانه دکتر حسابی از سال ۱۴۰۰ حالاهم رمانی نوشته ام در دست چاپ در قالب
جادویی و اولین مجموعه داستان مینی مالم به اسم همدیگر را نمی شناختند در سال ۱۴۰۲ در انتشارات چوک به چاپ رسید .
هنوز هم دارم جوانه هایی تازه می زنم هر روز ،گاهی آهسته گاهی سریع
