عشق، خیانت و مرگ در چرخه‌ی تکرار
هاتف علیمردانی در تجارب فیلم‌سازی قبلی‌اش مانند کوچه‌ی بی‌نام و مردن به وقت شهریور نشان داده که دغدغه‌ی پرداختن به قشر متوسط با فرهنگ پایین را دارد. آدم‌های فیلم‌های علیمردانی یکی از بهترین شخصیت‌پردازی‌های سینمایی را در سال‌های اخیر دارند.
جزئیات رفتاری تیپ‌هایی که تا به حال کمتر به آنها توجه شده، برگ برنده‌ی ارتباط با مخاطب در هفت ماهگی و کوچه‌ی بی‌نام است. نقش‌هایی که توسط پگاه آهنگرانی، باران کوثری، حامد بهداد و هانیه توسلی به خوبی اجرا شده‌اند.
تم مورد علاقه‌ی علیمردانی خیانت است. از آن‌جایی که خیانت یکی از تم‌های اصلی ازلی ابدی درام است، نیاز به نوآوری و خلاقیت در داستان یکی از نیازهای اصلی فیلمنامه به شمار می‌رود؛ نیازی که در هر دو فیلم اخیرش با یک حادثه‌ی بزرگ – سقوط هواپیما و زلزله – تامین می‌شود.
استفاده از حوادث گل‌درشت برای کشف رازهای خیانت آدم‌ها راه رفتن روی لبه‌ی تیغ است؛ از یک طرف باعث تند شدن ریتم و افزایش تعلیق می‌شود و از طرف دیگر اعتماد مخاطب به توان نویسنده‌ی فیلمنامه و کارگردان را در خلق بحران‌های ملموس کم می‌کند.
ضعف‌های دیگری نیز در فیلمنامه و اجرای «هفت‌ماهگی» دیده می‌شود؛ از جمله پایان‌بندی کلیشه‌ای و شعارزده، دیالوگ‌های خام و بازی اگزجره به خصوص درباره‌ی شخصیت رعنا و صحنه‌ی شرکت کردن حامد بهداد در مراسم ختم مرد غریبه.
به هر روی آن‌چه علیمردانی برای سیر روایت و شخصیت‌پردازی آثارش انتخاب کرده، از خلاقیت او سرچشمه می‌گیرد. باید دید که در فیلم‌های بعدی‌اش خودش را تکرار می‌کند یا به کشف‌های جدیدی از پیچیدگی آدم‌ها و روابطشان در جامعه‌ی امروز ایران می‌رسد.■
با سلام و ادب خدمت استاد عزیزم
و عرض ارادت و احترام
از مطلبتون بشیار خوشم اومد و اسفاده کردم
امیدوارم همواره پر بار و قلمتون شیوا تر و خودتون زنده و سلامت باشید